Zbigniew Rogalski (ur. 1974) w Dąbrowie Białostockiej jest malarzem, a właściwie reżyserem obrazów, który ze swobodą porusza się zarówno w malarstwie jak i fotografii, mieszając i wykorzystując doświadczenia obu tych dyscyplin. Refleksy, powidoki, kadry z filmów i fotografie nakładają się tu na obraz rzeczywisty niczym w specjalnie skonstruowanej maszynie optycznej zatrzymując na powierzchni płótna emocje i sensy, które normalnie nie są bardziej trwałe niż rysunek na zaparowanym szkle. Szereg jego prac nawiązuje do klasycznych kategorii i gatunków malarskich jak portret czy pejzaż, zarazem jednak splatanie różnych klisz i konwencji przedstawień prowadzi u Rogalskiego do zaskakująco esencjonalnych malarskich rozstrzygnięć, które sprawiają, że tradycja tego medium znowu wydaje się ciekawa. Udaje mu się przywracać malarstwu element wizyjności i jest w tym niezwykle sugestywny. Powierzchnia obrazu staje się na krótką chwilę ekranem wyświetlającym obsesje, lęki lub olśnienia naszej świadomości. To przede wszystkim malarstwo o wyobraźni, która nie pozwala na bezrefleksyjną konsumpcję świata widzialnego lecz nieustannie prowadzi nas ku sprawom nieuchwytnym i ostatecznym. Czasem jest pięknie, a czasem strasznie, a czasem - jak w obrazach z cyklu "Śmierć partyzanta" te dwie emocje zlewają się w jedno.